Alâaddin KORKMAZ: ÇİNİDE KALAN

ÇİNİDE KALAN

Gün geçti ilkyaza nisanla gelen
Serin bir pınarmış bilemediğim
Bir sesti kulağı günlerce delen
Yeşilde tanıyıp sevemediğim.

Gönlüm mü açıldı yapraklarında
Al ve tut sesimin türkülüsünü
Bir yandan ömürün duraklarında,
Bitmeyen sevginin ölümsüzünü.

 

Sonsuzluğun özgür ufuklarında
Bir başka dünyanın özlemi, ölgün
Sormasam o susuk plâklarında,
Eskilerden bir ses olurdu bugün

Baharda ilksevi, dirilişte sen
Uykulu kalbimde kıpırdanış mı?
Bir meltem ılıkça gönlüme esen,
Sevi midir bolca, yoksa nakış mı?

Yazık mı? diyeyim aldılar seni
Gözyaşın ilkyazda ırmaklar gibi
Bir garip çiniye bıraktın beni
Ki, efsanelerde yitti sahibi…

Alâaddin KORKMAZ

 

 

YUNUS BUĞRA YILMAZ BELGELİĞİNDEN
(ARŞİVİNDEN)