ALİ / A. Yılmaz SOYYER

ALİ GÖRÜNÜRMÜŞ

 

A. Yılmaz SOYYER

 

– Olcay Demir kardeşime–

Dudakların buz tuttuğu kışlarda
Kanar altı kar kaplı bıyıkların
Kirpiklerle gizlenen bakışlarda
Aksi vurur yüze kırışıkların
Dem tutan Kızılbaş kalınca darda
Teke İllerinden Şah’a giderken
Ali görünürmüş seherden erken
İhtilâl aşkına düşünce Torlak
Ali görünürmüş yıldızdan parlak
Nur-ı Muhammed’e belî demişler
Türkler ezel günü Ali demişler

 

Turnalar göklerde, meydanda erler
Dönerlerken sadasıyla “dem bu dem”
Tel koptu, bâdenin vaktidir derler
Ezel nasibine eren cem bu cem
Duttan bağlamaya düştüğünde ter
Gök eğilip çiçekleri öperken
Ali görünürmüş seherden erken
Göğerince bismişâh diye yaprak
Ali görünürmüş yıldızdan parlak
Nur-ı Muhammed’e belî demişler
Türkler ezel günü Ali demişler

 

Gelir bahar gayrı donanır Hızır
Seslenir geceler tanlar “Tengri tek”
Ki Umay Ana’dan don alır Hızır
Orhun vâdisinde çınlar “Tengri tek”
Kırklar Ötüken’ de olunca hazır
Ders verirken bin bilgeye tengrigen
Ali görünürmüş seherden erken
Yürür Ülker yıldızına bakarak
Ali görünürmüş yıldızdan parlak.
Nur-ı Muhammed’e belî demişler
Türkler ezel günü Ali demişler

A. Yılmaz Soyyer