O ÇOCUKLAR
O çocuklar birer birer gittiler…
Soylu, sevda türküleri dudaklarında,
Saçlarında kurt nefesi rüzgârlar,
O çocuklar birer birer gittiler…
Bir tamu karanlığı keleplenirken bozkıra
Kehkeşanlardan yıldız gibi indiler.
Tutuşturdular yeniden, küllenmiş ocakları,
Bacalardan duman duman tüttüler…
Bir öğünç hil’atı gibi giydiler güzelliği,
Ufuklara oturup dolunayı sevdiler.
Uzun, siyah kirpiklerinde seyyareler yanardı,
Ağ buluttan atlarla tâ Sidre’ye yettiler…
Onlar, Oğuz mayası gök ışığın erleri,
Onlar, ülkü çağının bahadır melekleri,
Mor dağların göğsünde kaldı pençe izleri
Hacerü’l-esved gözlerini gönlümüze resmettiler…
Eyvah biz kaldık Esfeli’s-sâfilîn’de!
Ahsen-i takvîm üzre, onlar geçip gittiler…
DİLAVER CEBECİ
İlgili Yazılar:
BAŞBUĞ’A MEKTUP / Dilaver CEBECİ
Dilaver CEBECİ: ESKİ BİR HASRET TÜRKÜSÜ
Dilaver CEBECİ: ÇÂH-I BÂBÎL
Şiir: BAĞLAMA / A. Yılmaz SOYYER
Saffet KURAMAZ : Türk Dünyası Şiir Antolojisi Üzerine
Yusuf ÇETİNDAĞ: Ali Şîr Nevâî ve Türk Şiir Dili
Şiir: O Çocuklar Öyle Mahzun / İlhami ATMACA
Hilmi ÖZDEN: HOCA AHMET YESEVÎ -şiir-
Şiir: TAŞA KAZILI DİL / A. Yılmaz SOYYER
Metin HAKVERDİOĞLU: TÜRKLÜK TÜRKÜSÜ -şiir-